Nieuwe column van Mariette Elzenga MEELZE: Ouderdom

MEELZE heet de nieuwe maandelijkse column van Mariette Elzenga uit Muntendam. En is een vervolg op haar zomercolumn. Die gingen over van alles en nog wat - wespen, mussenflat, hitte en horren en kippen - wat zich in of om haar huis afspeelde. Elzenga leverde zevenmaal een bijdrage. De reacties waren bijzonder positief. Vandaar ook dat ze nu, met haar rubriek MEELZE, een 'blijvertje' is.

Tijdens de onthulling van de 2 socialsofa's (verhalenbanken), dinsdag 30 juni, in het centrum van Zuidbroek komen we met elkaar in gesprek. Elzenga (foto onder) wil in de (rustige) zomerperiode best een verhaal maken voor Menterwolde.info. Haar eerste bijdrage valt in de smaak. Van het één komt het ander en Mariette Elzenga wordt zomergast. Haar herkenbare verhalen over wat zich rond en om haar huis afspeelt zijn een aanwinst voor de dagelijkse internetkrant voor Menterwolde en omgeving.

"Ik kreeg het verzoek om door te gaan met een maandelijks verhaaltje. Ik voelde me zeer vereerd en zei natuurlijk: 'Ja, ik wil'. Ik vind het heel erg leuk om te doen", zegt Elzenga.

Een eigen column verdient ook een eigen naam. Elzenga: "Ik dacht onmiddellijk aan de rubrieken in de Volkskrant. Eerst had je Camu, van Remco Campert en Jan Mulder, nu heb je Wibra, van Sylvia Witteman en Aaf Brandt Corstius. En zo kwam ik op MEELZE."

Dat vraag natuurlijk om uitleg. "Dat zijn de eerste 6 letters van mijn naam: m.e.elze(nga) en verwijzen natuurlijk naar uitdrukkingen als 'werk ze', 'lees ze', 'slaap ze', 'mail ze' en 'tot mails'.

Over haar nieuwe column zegt Mariette: "Of deze verhaaltjes zich ook dichtbij huis zullen afspelen, is afwachten. Wel zijn ze uit het leven gegrepen. Ik heb er zin in en ik hoop dat u er veel plezier aan beleeft."  

Menterwolde.info wenst Mariette Elzenga veel succes met haar columns en de bezoekers van de site weer veel leesplezier. Haar eerste bijdrage voor MEELZE leest u hieronder:

Ouderdom

Ouderdom komt met gebreken, zeggen ze. Oud worden wil iedereen, maar dan zonder die gebreken. Dat geldt ook voor mij. Hoewel, ook zonder gebreken hoef ik geen 100 te worden. Maar naarmate je ouder wordt, verleg je waarschijnlijk je grenzen. Bovendien ken ik voorbeelden van oude mensen die vast wel gebreken hebben, maar geestelijk en/of lichamelijk nog heel fit zijn. Om jaloers van te worden.

De vader van mijn vriendin is 95. Hij woont bij haar in huis en dat is boffen. Ze kookt de sterren van de Italiaanse hemel! Lopen is lastig, maar lezen en discussiëren gaat nog prima. Hij leest Homerus in het Grieks en kranten in het Russisch. Hij kan uren vertellen over alle kennis die hij in zijn leven vergaard heeft. Vanzelfsprekend heeft hij een volle boekenkast. Bijzonder is zijn manier van rubriceren. Niet alfabetisch of thematisch. Nee, want er zijn schrijvers die niet met elkaar akkederen en dus niet naast elkaar mogen staan. Vind dan als dochter maar eens een boek terug. "Het is een groot, dik en rood boek." Het blijkt dan dun, klein en zwart te zijn. Gelukkig hebben ze allebei gevoel voor humor en zij of haar man vinden het gevraagde boek altijd!

En dan die dame van 88. Ze woont nog zelfstandig, rijdt auto en gaat iedere dag op stap. Ze eet iets lekkers bij de Hema, gaat 'vogelen' of naar een museum. Ze maakt ieder jaar een reis naar haar neef in Noorwegen. Ze verveelt zich nooit en geniet van alles. Haar zwakke punt is haar verzamelwoede. Haar huis staat vol met boeken, tijdschriften, poppen, schilderijen, je kunt het zo gek niet verzinnen. Je moet tussen de spullen door laveren. Dat houdt haar waarschijnlijk zo fit.

En wat te denken van die 2 sportieve mannen van respectievelijk 83 en 85. De eerste loopt regelmatig van zijn huis in Annen naar de sportschool in Veendam. Drinkt een kopje koffie, gaat nog een uurtje sporten en loopt dan weer terug. Hij heeft al 23 keer die vierdaagse in Nijmegen uitgelopen en gaat voor de 25. De tweede liep tot zijn zeventigste nog marathons en schakelde daarna over op wandelen. Niet van die kinderachtige afstanden, maar minimaal 25 kilometer. Hij beklom de Kilimanjaro, maakte een tocht door de Himalaya en trok door Patagonië. Hij wandelt nog steeds, maar kocht zich ook een elektrische fiets en maakt dan tochten van zo’n dikke 80 kilometer.

Ja, zo wil ik ook wel oud worden, denk je dan. Niet meer kunnen lezen of wandelen lijkt mij een ramp. Wat moet je dan doen? Achter de geraniums zitten in het bejaardentehuis? Als je daar nog in komt tenminste. Als dat zo is, hoop ik dat ik nog zo lenig ben dat ik door het raam kan ontsnappen, evenals Allan in het boek (en film) 'de 100-jarige man die uit het raam klom'.