MEELZE: Voldoening na hard werken tijdens natuurwerkdag
MEELZE is de column van Mariette Elzenga uit Muntendam. Sinds de zomer van 2015 schrijft Elzenga maandelijks over van alles en nog wat, wat ze meemaakt in haar omgeving en wat haar zoal bezighoudt. Zo herkenbaar. Deze keer schrijft Mariette Elzenga over de begin vorige maand, op zaterdag 3 november, gehouden natuurwerkdag van de vrijwilligersgroep van Boerenbuitengebied in Muntendam.
Op 3 november deed ook de vrijwilligersgroep van Boerenbuitengebied in Muntendam mee met de natuurwerkdag. We gingen het schapenweitje op de hoek van de Tussenklappen en de Daaleweg een facelift geven. Je kunt ook zeggen dat we naast de al eerder heringerichte overhoekjes Rimbe en Bouwte een derde overhoekje gingen creëren. Op het programma stond boompjes planten ten gerieve van de torenvalk, de patrijs en andere vogels en schaduw creëren voor de schaapjes.
Werkoverleg
We beginnen de dag altijd met werkoverleg onder het genot van een kopje koffie en de beroemde klauwierenappeltaart. Onze werkleider had de volgende taakverdeling bedacht: de vrouwen gingen het plantgoed uitgraven. Want dat was een precies werkje voor kleine, fijne dameshanden. De sterke mannen met grote, ruwe herenhanden gingen plantgaten maken en palen in de grond slaan om de struweelvakjes te kunnen omrasteren.
Fijne handjes
Nu stond dat plantgoed al minstens twee jaar in de grond en waren het absoluut geen struikjes meer, maar hoge, goed gewortelde boompjes. Precies werken was er niet bij en fijne handjes waren eigenlijk een handicap. Domme spit- en trekkracht was nodig en ondanks de handschoenen kreeg ik de blaren op de handen. Nu hebben de ‘rode’ Boerenbuitengebieddames behoorlijk wat in de mouwen, zoals we in Drenthe zeggen en zijn niet bang voor een beetje zweet. Bovendien stak de werkleider zelf ook de handen uit de mouwen en bleek over grote trekkracht te beschikken. De klus was dus in een dik uur geklaard. Een aanhanger vol plantgoed, voldoende voor een klein bosje. En nu maar hopen dat de werkleider het niet naar de stort, maar naar het schapenweitje zou brengen!
Buurtschaapjes
De mannen hadden ook niet stil gezeten, de plantgaten lagen te wachten op vulling en het plantgoed was op de juiste bestemming aangekomen. Het gaas en de palen lagen klaar voor de omrastering. De zon scheen uitbundig en de buurschaapjes keken toe. Het leek wel of ze ook struiken in hun weide wilden, want ze blaatten zo nu en dan goedkeurend en verlangend. Ook de buizerd was nieuwsgierig en keek vanaf de torenvalkkast toe. Soms kwam hij zo dichtbij dat je op moest passen hem niet met de schep te raken.
Ruggen
Met 13 mannen en vrouwen kun je een beste bult werk verzetten en zo waren halverwege de middag ruim 100 struiken geplant en was een gedeelte van de afrastering ook klaar. We strekten de ruggen en de benen, wreven ons in de handen en keken met genoegen en voldoening naar het resultaat.
Spierballen
Gelukkig was er nog genoeg werk over voor een volgende werkdag en dat is absoluut geen straf. Het is altijd zeer genoeglijk, de zon schijnt altijd, je werkt hard, er is altijd taart en koffie, je keuvelt en lacht met elkaar, je krijgt er spierballen van en je geniet van het resultaat. De patrijs en vele andere akkervogels zijn je dankbaar en belonen je met hun aanwezigheid.