MEELZE: Mariette Elzenga over zwemmen in een bad zonder chloor

MEELZE is de column van Mariette Elzenga uit Muntendam. Sinds de zomer van 2015 schrijft Elzenga maandelijks over van alles en nog wat wat ze meemaakt in haar omgeving en wat haar zoal bezighoudt. Deze keer neemt Mariette Elzenga ons mee naar het natuurbad van Norg, waar ze vroeger veel kwam en zwom. 'Zwemmen zonder chloor' staat boven haar bijdrage van deze maand.

Het leven gaat sneller naarmate je ouder wordt. Ik had gisteren toch net een verhaaltje voor Menterwolde.info geschreven? En nu alweer? Douwe Draaisma legt in zijn boek 'Waarom het leven sneller gaat naarmate je ouder wordt' haarfijn uit hoe dat werkt.  Ook lijk je vaker te praten over en te denken aan het verleden. Misschien omdat je meer verleden dan toekomst hebt? En soms lijkt dat verre verleden gisteren gebeurd te zijn. Met het stijgen der jaren  verandert het tijdsbesef.

Ogen dicht

Zo kan ik, als ik mijn ogen dicht doe, een haarscherp beeld oproepen van het natuurbad in Norg met het donkere, betonnen koude kleedhok. Met de 1-persoonskleedhokjes waar je pas in mocht als je 12 was en dan kreeg je zo’n ijzeren kapstok om je kleren, inclusief je schoenen aan op te hangen. Met de snoeptent en de boze badmeester. En met bezoekers die van over de grens, uit Haulerwijk, kwamen en zo leerde ik mijn eerste Friese woorden. Ik voel het warme zand, het koude water en de stralende zon.

Houten steigers

Het zwembad was L-vormig, omsloten door bomen en had een heel groot zandstrand. Met een beetje fantasie waande je je aan zee. Je had drie baden van verschillende diepte, afgescheiden door houten steigers: een pierenbadje, het tweede bad waar je nog net kon staan zonder kopje onder te gaan en het diepe bad met een duiktoren. Van de laagste plank, die veerkrachtig was, kon je met een aanloop en een hupje sierlijk het water induiken. De tweede plank was stijf, had een stugge mat en leende zich daar niet voor. De hoogste plank was wel buigzaam, maar ook heel hoog. Met een aanloop springen durfde ik wel, maar duiken deed ik alleen uit stilstand. Met je buik plat op het water vallen was geen pretje, je hoorde en voelde het pijn doen als het iemand overkwam. Vaak was het een jongen die dan met een hele rode buik uit het water kwam en het, heel stoer en alsof er niets aan de hand was, nog een keer deed en met een nog rodere buik in het zand ging liggen.

Hengel

Teun Jansen was de boze badmeester, altijd in smetteloos wit gekleed, maar ook altijd met een peuk aan zijn lip. Les kreeg je aan de hengel, je werd vastgebonden in een tuigje en Teun sleepte je door het water en riep 'spreid, sluit'. Veel kinderen waren bang voor hem, want hij kon heel kwaad worden en hard schreeuwen. Het verhaal gaat dat hij een keer in zijn mooie witte pak in het water gegooid is door kwajongens.

Silhouet

Het was natuurlijk geen verwarmd bad en soms moest je bij 14 graden het water in. Ik was kennelijk een stoer meisje, want ik vond het nooit koud en dook in één keer het water in, terwijl de rest van de klas stond de bibberen van de kou en stapje voor stapje het water in ging. Ik was kennelijk ook een waterrat, want ik kon uren in het water zijn, het liefst onder water en dan tikkertje spelen. Omdat het geen helder water was, zag je weinig en de meeste kinderen durfden hun ogen ook niet open te doen onder water. Ik wel en ik kon ook heel lang mijn adem inhouden. Dat gaf me de kans om heel ver onder water weg te zwemmen van degene 'die hem was', want je zag altijd wel een silhouet. Ik werd zelden afgetikt.

Watercentrale

Er was ook een soort watercentrale, waar ijskoud water uitkwam, dat via een stenen beekje het diepe bad instroomde en zo het zwembad ververste. Langs de beek was een mooi houten hekje van boomstammetjes, waar je toch wel overheen kon klimmen. Bij heel warm weer was het heerlijk om in de koude beek je voeten af te laten koelen.

Hygiënisch

Het zwembad in Norg werd in de jaren 80 niet meer hygiënisch bevonden en moest gemoderniseerd. Er moest en zou een overdekt zwembad komen. De eerste bouwer ging halverwege de bouw failliet en het deel, dat er al stond, brandde door onbekende oorzaak af.

Tropisch zwemparadijs

Sinds 1996 staat er prachtig tropisch zwemparadijs, waar ik nog nooit in geweest ben. Door dit natuurbad en de dierbare herinneringen, heb ik altijd een voorliefde gehouden aan zwemmen in zee, zandgaten en plassen en heb ik een hekel aan chloorbaden, vooral als ze ook nog overdekt zijn.

Botjeszwembaai

Botjeszwembaai (onderste foto) is dan ook een prachtige plek en toch kom ik er nooit. Moest ik misschien het toch maar eens doen. Kan ik het verleden herbeleven.