MEELZE: Mariette Elzenga over fantastische julimaand

MEELZE is de column van Mariette Elzenga uit Muntendam. Sinds de zomer van 2015 schrijft Elzenga maandelijks over van alles en nog wat, wat ze meemaakt in haar omgeving en wat haar zoal bezighoudt. Zo herkenbaar. Deze keer schrijft Mariette Elzenga over de fantastische julimaand. Met het mooiste weer van de wereld. Droge warmte, niet te heet en een lekker windje.

Zo waren alle zomers in mijn jeugd. Ik lag de hele dag in het zwembad.

Avondommetjes

Nu maak ik avondommetjes, zit met een boek onder de perenboom en maak me soms nuttig door in de overhoekjes Jakobskruiskruid te trekken. Het is een plant met twee gezichten. Zo is hij een prima leveraar van nectar en zit vol met vlinders en hommels. Maar paarden en koeien kunnen er dood aangaan, als het in hun voer terecht komt. Zolang hij herkenbaar in de wei staat, lopen ze er met een grote boog omheen.

Boerenbuitengebied

De vrijwilligersploeg van Boerenbuitengebied schoont daarom de overhoekjes aan de Daaleweg, daar lopen Lakenvelder koeien. De planten zitten vol met de Jacobsrups en wij beroven ze van hun voedsel. Gelukkig staan ze nog massaal langs de Daaleweg en de Eendrachtsweg. Ruim voldoende om rupsen van voedsel te voorzien en vlinders van de nectar te laten genieten. Toch dubbele gevoelens: geen dode koeien en paarden, wel dode potentiële vlinders. Zelf worden we er vooral warm en zweterig van en worden lek geprikt door de dazen. Maar ja, het is voor het goede doel en erg gezellig.

Grauwe klauwier

Bovendien is ons overhoekjesproject dubbel en dwars beloond: de grauwe klauwier heeft ze alletwee ontdekt. Op een mooie dag in mei zat hij te zingen in de acacia in de Bouwte en stak regelmatig over naar de Rimbe, alsof hij wist dat we beide overhoekjes speciaal voor hem geschapen hadden. Het lukte hem niet een vrouwtje te lokken en na 10 dagen hield hij het voor gezien. Ik weet zeker dat hij volgend jaar terugkomt. Soms lijkt de natuur toch maakbaar.

Avondommetjes (2)

De avondommetjes leiden mij door de velden. Rechts van mij het goudgele graan en links de bloeiende en geurende aardappels. Een torenvalkje is op zoek naar muizen, een haas spitst zijn lange oren en sprint er vandoor. Een reekalf wordt gestoord in zijn dutje en springt uit het graan in de aardappels. Ook verstoor ik een familie patrijs. Zes kuikens rennen het graan in en moeder probeert mij af te leiden door de andere kant op te rennen. De relatie mens en natuur is dubbel. Gaan genieten en verstoren samen?

Natter

De laatste week van juli deed er nog een schepje bovenop. Dat had wel een beetje minder warm gekund en vooral natter. Het gras is bruin, onze aardappels kun je gepoft oogsten, de bieten in het veld hangen slap en het nationale hitteplan is van kracht. Er dreigt een watertekort, maar we moeten veel drinken. We zouden wel een regendans willen doen met zijn allen. Of dat helpt? Soms moeten we berusten in hogere machten en gaat de natuur haar eigen gang en herstelt meestal sneller dan wij denken. Die paar druppels regen zette geen zoden aan de dijk. We hopen op nattere tijden. Maar die zijn voorlopig nog niet in zicht.