MEELZE: Koningsdagen van nu zijn altijd 'te koud voor het jaar'

MEELZE is de column van Mariette Elzenga uit Muntendam. Sinds de zomer van 2015 - na enkele zomercolumns die in de smaak vielen bij de lezers - schrijft Elzenga maandelijks over van alles en nog wat wat ze meemaakt in haar omgeving en wat haar zoal bezighoudt. Deze keer heeft Mariette Elzenga het over (het weer tijdens de) Koningsdag die toen nog gewoon Koninginnedag was.

Toen Koningsdag nog Koninginnedag voor Juliana was, vond ik het niet echt een feestdag. Je hoefde niet naar school, maar werd al om acht uur wakker gemaakt door de plaatselijke fanfare. Het was altijd koud. Ik liep dan in een kort, wit jurkje met blote armen en benen met drie andere kleumende meisjes zo'n met oranje crêpepapier versierd boogje in optocht door het dorp te sjouwen. Daarna kon je koekhappen of met een ongekookt ei op een lepel rennen en zaklopen, maar daar werd je ook niet echt warm van.

-2 graden

De koudste Koninginnedag ooit was in 1956, toen was het min twee graden en ik was 8. Geen wonder dat je blauwe benen kreeg en helaas geen blauw bloed. Vrijmarkten waren er nog niet dus hoefde je geen kou te lijden tussen je prullaria op de brink. Pas 's avonds werd het beter wanneer we met warme chocolademelk naar het defilé en de prinsesjes keken. 

Broodhaantje

Palmpasen en Sint Maarten waren ook altijd koud. Maar dan mocht je tenminste warme kleren aan. Je moest wel goed oppassen dat je lampion niet in de fik vloog, want het waaide altijd heel hard. Na afloop was het smullen geblazen: het broodhaantje was lekker, vooral dat rozijnenoog en de zak met snoep mocht ik altijd in één keer helemaal leeg eten. Dat was beter voor je tanden en je werd er zo misselijk van dat je de eerste week geen snoep meer kon zien.

Stormvast kapsel

Beatrix vierde haar verjaardag ook op 30 april, omdat ze dacht dat januari te koud zou zijn. Dat is nog maar de vraag, want Kerst is tegenwoordig warmer dan Pasen. Haar Koninginnedagen waren meestal koud, maar ik hoefde gelukkig niet meer met een boogje te lopen. Beatrix had in ieder geval een stormvast kapsel en een stevige hoed en prinsjes kunnen een warme lange broek aantrekken.

Weergoden

Willem-Alexander heeft geen goed relatie met de weergoden. Zijn koningsdagen zijn altijd 'te koud voor het jaar'. Maar hij had het kunnen weten, want sinds de eerste weersmeting is 27 april gemiddeld altijd een graad kouder dan 30 april en veel natter. Ik heb medelijden met de prinsesjes, ze moeten leuke jurkjes en schoentjes aan. Gelukkig zijn er mooie maillots en warme omslagdoeken, die de ergste kou een beetje tegenhouden.

Hoge hakken

De grote dames van het koninklijk huis hebben het ook niet gemakkelijk. Ze moeten niet alleen jurken aan en hoeden op, die dreigen weg te waaien, maar ook uren op hoge hakken over de kasseien flaneren. Sneakers zouden lekkerder zitten en ze zijn ook nog in de mode. Niet koninklijk genoeg waarschijnlijk.

Hoge hakken

Ook dit jaar was het weer roetje koud, zelfs in het zuiden van het land, maar het oranje zonnetje scheen en de hagelbuien bleven uit. De koningin en de oudste prinses hadden lekkere warme jassen aan, de kleinste zo'n behaaglijke, warme doek om, en de middelste liep het grootste deel van de dag dapper met blote armen. Het publiek stond zo dicht op elkaar dat ze heerlijk warm bleven. En weer veel hoge hakken en geen sneakers.

Plakken

In Muntendam was niets te beleven. Geen fanfare, geen oud-Hollandse spelen en geen ijsjes bij bakkerij Geertsema. Ik ging in mijn oranje T-shirt plakken aan de Muntendammer socialsofa.

Foto boven: Hendrik Hachmer, directeur van het Veenkoloniaal Museum, praat het koninklijk paar tijdens zijn bezoek op 18 februari 2015 in Veendam bij over de foto's van de Wall of Veen. Foto: Alex Wiersma.

Foto onder: Mariette Elzenga met haar zusje tijdens Palmpasen.