MEELZE: Genieten van een dorpsommetje van dik een uur (in de natuur)

MEELZE is de column van Mariette Elzenga uit Muntendam. Sinds de zomer van 2015 - na enkele zomercolumns die in de smaak vielen bij de lezers - schrijft Elzenga maandelijks over van alles en nog wat wat ze meemaakt in haar omgeving en wat haar zoal bezighoudt. Deze keer heeft Mariette Elzenga het over het dorpsommetje dat ze vanwege een onwillig been moet maken. Een feest der herkenning.

Woensdag 1 maart is de meteorologische lente begonnen. Je zou het niet zeggen met al die regen en harde wind. De meest dagen lijkt het meer op de herfst. Het doet me denken aan een gedichtje dat ik op de lagere school voordroeg. De eerste twee regels luiden: 'de wind waait bulderend om het huis, de regen klettert op de ruiten'. Daarna kwam een regel 'omdat de winden zo naar bloemen roken'. Mijn zusje en ik moesten daar erg om lachen, want onze winden roken nooit naar bloemen. Misschien moest het zijn, 'omdat de bloemen zo naar winden roken'? Ook niet erg fris. Ik raakte er wel van in de war, maar heb het, geloof ik, toch goed voorgedragen.

Buien

Het is eigenlijk geen wandelweer. Maar ik moet therapeutisch wandelen, omdat ik een onwillig been heb. Dus maak ik tussen de buien door een ommetje van dik een uur. Ik loop zo vanuit huis het veld in en daar valt van alles te beleven. Het begint met akker vol ganzen die luid gakkend massaal op de wieken gaan.

Kwetteren

Vervolgens springt er een reebok uit de dekking. Gestoord in zijn zondagmiddagdutje. In de bosjes van de Bouwte stikt het van de geelgorzen en de kneutjes die eerst gezellig zitten te kwetteren en te zingen en als ik te dicht bij kom ook één voor één opvliegen. Soms heb ik geluk en zie ik ook de haas over de akker sprinten, een torenvalk en/of een kiekendief overvliegen. De patrijzen willen zich nooit aan mij laten zien.

Beroemde buurman

Ik kan me al verheugen op het gezang van de veldleeuwerik en natuurlijk op de bloeiende akkerranden met vlinders. Al dit moois hebben we te danken aan mijn beroemde buurman, Peter Harry Mulder. Je kunt geen krant openslaan of er staat een stukje over hem in. En terecht. Hij is ook terecht samen met zijn partner Eline genomineerd voor de Gouden Grutto. U kunt nog stemmen op Peter Harry en Eline. Klik dan HIER

Gorzen en kneutjes

Op het fietspad naar de Heemtuin kom ik altijd wel iemand tegen. Soms iemand die ook een onwillig been heeft en therapeutisch moet wandelen. Vaak mensen met verrekijkers die de gorzen en de kneutjes bestuderen. Even een kort praatje en dan weer verder. Laatst zei iemand in goed Gronings tegen mij: "joe bennen zo slaank, doar waait de wind wel om tou". (als dat goed Gronings geschreven is tenminste).

Fotogeniek

In de Heemtuin controleer ik dagelijks de groei van de sneeuwklokjes. Op dit moment ziet het er wit van en hier en daar komen de krokussen ook al boven. Nog even en dan bloeit de daslook, het voorjaarshelmkruid en de aronskelken. Tot de zomer is het daar elke dag feest. In juni ga ik langs de oude muur bij de vijver om de orchideeën te bewonderen. In het natuurontwikkelingsgebied komen dan de zonnedauw en de moeraswolfsklauw tevoorschijn. Maar zover is het nog niet. Nu is het er ook mooi met al die mosjes en witte berkenbomen, die vooral met een laagje rijp en in de volle zon buitengewoon fotogeniek waren.

Besnuffelen

De vijver in Ruitershorn ligt er stil bij, hoewel er meestal mensen lopen die hun hond uitlaten. Het zijn kennelijk vaste klanten, want ze staan altijd een praatje te maken. De honden kennen elkaar ook en besnuffelen elkaar vriendelijk. Via de Nieuweweg en het Loeg en de Tussenklappen loop ik weer naar huis. Maar als het weer goed is laat ik Ruitershorn links liggen en loop ik Tussen de Venen helemaal rond. Dan kan ik op de Daaleweg de vogeltjes nog een keer bewonderen. De reebok is nog niet terug en dat is wel zo prettig voor hem, hoeft hij niet nog een keer de benen te nemen.

Wolkenluchten

En hoewel je met die regen en wind prachtige wolkenluchten hebt, kan ik haast niet wachten tot het echt lente is en ik mijn ommetje in de warme zon kan maken en de winden weer naar bloemen ruiken. Of andersom.

Foto boven: Kiekendief. Foto: André Eijkenaar.