MEELZE: Mariette Elzenga haar strijd tegen mos op terras en in tuin

MEELZE is de column van Mariette Elzenga uit Muntendam. Sinds de zomer van 2015 schrijft Elzenga maandelijks over van alles en nog wat, wat ze meemaakt in haar omgeving en wat haar zoal bezighoudt. Zo herkenbaar. Deze keer schrijft Mariette Elzenga over haar tuin waar het mos in de loop der jaren steeds meer terrein wint en waar het grasveld is veranderd in een mosveld.

Mos is altijd groen. Mos is lekker zacht. Mossen zijn mooi. Soms zou je wel een nachtje willen slapen op zo'n zacht, groen tapijtje in het bos. Je hebt bladmossen, levermossen, rendiermos en hauwmossen. En van die mooie korstmossen op de stammen van bomen. Die zijn een indicator voor luchtverontreiniging. Hoe meer korstmossen, hoe schoner de lucht. Mossen zijn nuttig: ze produceren zuurstof, ze beschermen tegen erosie en ze bieden leefruimte aan kleine insecten. Ze worden gebruikt als brandstof, als vloerbedekking en isolatiemateriaal. En natuurlijk als nestmateriaal door vogels.

Tegels

En toch willen wij, mensen, ze niet in onze tuin hebben. Niet op ons terras, niet tussen de tegels en zeker niet in het gras. Dat staat niet netjes, dat is slordig en het is soms gevaarlijk, want glad. Ook in mijn tuin veroverde het mos in de loop der jaren steeds meer terrein en veranderde het grasveld in een mosveld.

Erger dan ooit

Dit jaar leek het erger dan ooit en hoorde ik meer mensen klagen over het oprukken van mos. Maar hoe pak je dat aan? Wij hebben nogal een lap gras. Beetje as of kalk strooien en dood laten gaan en verwijderen was geen optie. Dat zou ons weken van de straat houden. Verticuteermachine huren dan maar. Zo gezegd, zo gedaan. En op een mooie zonnige aprildag gingen we aan de slag.

Taakverdeling

We hadden een traditionele taakverdeling; de man achter het apparaat en de vrouw met hark en kruiwagen er achteraan. De verticuteerder verslikte zich regelmatig in de centimeters dikke laag, produceerde veel rook en sloeg vaak af. Maar de aanhouder wint. Manlief sprak het apparaat toe en maakte aardig wat plakkaten los. Ik harkte er driftig achteraan, maakte mooie bulten buiten het maaiveld, zodat er een tweede verticuteerronde kon plaatsvinden. Het werd er kaal genoeg van en een perfect Engels grasveld zal het toch nooit worden.

Kruiwagens

Het grote afvoeren kon beginnen. We liepen af en aan met volle kruiwagens om ze achter het huis in de aanhanger te legen. Omdat het hard ging waaien en er meer mos buiten de kruiwagen viel dan erin, moesten we aan het eind van de middag noodgedwongen stoppen. Het was ook wel even mooi geweest en bovendien was de aanhanger vol.

Nestmateriaal

Genoeg nestmateriaal voor alle kleine en grote broedvogels van heel Midden-Groningen. Ik stuurde een paar duiven met een bek vol mos op pad om de boodschap te verkondigen dat er heel veel mos gratis af te halen was op de Tussenklappen. De belangstelling was niet groot en ik zag de hoeveelheid niet echt kleiner worden.

Tuinmees

Onze eigen tuinmees had het mos wel ontdekt. Hij was al dagen bezig met het verkennen van een nestkastje dat eigenlijk bedoeld is voor een boomkruiper. Hij voerde nog geen materiaal aan om een nestje te bouwen. Maar hij kon de verleiding van zoveel lekker mos niet weerstaan en legde grote plukken op het dak. Daar bleef het bij. Ik zag hem niet terug. Nest afgekeurd door zijn vrouw? Geen idee. Ook de boomkruiper zit het niet zitten. Jammer. Maar wie weet gebeurt het nog in de tweede ronde. Het bouwmateriaal ligt klaar.