Column MEELZE - van Mariette Elzenga - stopt (voorlopig) na 5 jaar

MEELZE is de column van Mariette Elzenga uit Muntendam. Sinds september 2015 schrijft Elzenga maandelijks over van alles en nog wat, wat ze meemaakt in haar omgeving en wat haar zoal bezighoudt. Zo herkenbaar. Vandaag de (voorlopig) laatste bijdrage. Mariette, bedankt voor de mooie bijdragen in de afgelopen 5 jaar! "Ik vond het leuk om te doen en ik hoop dat u het leuk vond om te lezen."

Aan alles komt een eind. Op het hoogtepunt stoppen. De pen in de wilgen hangen. De koek is op. Eind goed al goed. Alles is gezegd, gezien en besproken. Allemaal uitdrukkingen om te zeggen dat het klaar is: ik stop ermee!

Vijf jaar lang heb ik met veel plezier iedere maand een Meelze geschreven. Over huis-, tuin- en keukendingen. Over natuurverschijnselen en over de zaken in de grote mensenwereld. Ik vond het leuk om te doen en ik hoop dat u het leuk vond om te lezen.

Als afscheid krijgt u een collage van mijn ommetjes. De ommetjes waren immers mijn grote inspiratiebron. Ik blijf ze wel lopen.

De laatste Muntendammerronde 

Het leuke van heel vaak in dezelfde omgeving lopen, is dat je ieder paadje en ieder grassprietje kent en zelfs nieuwe paadjes ontdekt. Ik weet waar de ganzen met hun kuikens wonen. Eerst waren het er 6, nu nog 5. Ik zie het fluitenkruid in de knop, uit de knop en volop in bloei. De meidoorns waren nog nooit zo vol en geurig. Ik loop langs een lange en brede akkerrand van mijn buurman. Eerst paars van de phaecelia, in de loop van de tijd volgen de margrieten in grote witte vlakken en komen hier en daar knalrode accenten van de klaproos en van de donkerrode klaver, niet die gewone ronde, maar de langgerekte. Aan de andere kant van het pad geven de kikkers een concert.

In polder De Wiede is het wit van het fluitenkruid en geel van de boterbloemen en de Gelderse roos staat pront in bloei. Ook hier overal kikkerconcerten. Ik ben er helemaal alleen met de zon op het gezicht en de wind door de steeds langer wordende haren. In het stinzenbos in De Heemtuin is de daslook uitgebloeid en hebben de aronskelken nog geen vrucht. In Tussen de Venen bloeit de tulpenboom en is het paars van de orchideeën.

Ik ken alle Lakenvelders, een wei met 2 dames, een wei met moeder en kind en een wei met 3 meisjes. In een andere wei staat een zielig paard helemaal alleen. Nou ja in de wei? Het is zo'n gortdroge of kletsnatte manegezandbak met geen sprietje gras. In de winter staat zij daar met een dekje om altijd treurig over het hek te kijken. Ik spreek haar dan altijd moed in.

En langzamerhand ken ik ook alle honden die uitgelaten worden. Soms doet de bazin hem of haar aan de lijn, zij kan op mijn grote dank rekenen. Soms springt er joekel tegen me op. "Hij doet niets hoor." Of: "Dat doet hij anders nooit." Tegen hun baasjes ben ik wat minder vriendelijk.

In het open veld krijg ik windkracht 5 recht van voren en, omdat het nog steeds gortdroog is, word ik gezandstraald. Op andere plekken zijn de boeren de akkers aan het beregenen en krijg ik een gratis douche.

En zo is er op het platteland en dichtbij huis altijd wat te beleven. Volgend jaar maar weer eens naar ItaIië of zo.

Nu

Bij de buren wonen 2 ijsvogeltjes. Je kunt ze niet missen met hun azuurblauwe buikjes. Soms zitten ze urenlang op een stokje boven de vijver naar visjes te loeren of te dutten. De vogeltjes in mijn tuin zijn ook weer wakker. Ze zitten met zijn allen in bad en pikken alle stoofperen die in de boom hangen aan. Ik heb ze weer pindakaas gegeven en ze op het hart gedrukt niet alle peren aan te pikken, maar 1 peer helemaal op te eten, het liefst 1 die toch al op de grond ligt. Ik hoop dat ze mijn bevel opvolgen.

Dank

Lezers, nogmaals dank, dat u mij vijf jaar lang hebt willen lezen. René, bedankt dat je me vijf jaar een podium hebt gegeven. Het was mij een waar genoegen. Wie weet komt er zomaar weer eens een verhaaltje opborrelen. Het ga u allemaal goed.    

Mariette, heel veel dank voor de mooie verhalen die je maandelijks voor je column MEELZE hebt geschreven. Voor velen zeer herkenbaar. Anderen hebben er wellicht inspiratie uitgehaald. Het was een genoegen om MEELZE 5 jaar lang (!) maandelijks te plaatsen op de site. René Beishuizen, Menterwolde.info.