Zomercolumn van Muntendamse Mariette Elzenga: Nieuwe kippen

Mariette Elzenga uit Muntendam schrijft deze zomer enkele 'gastcolumns'. Die gaan over van alles en nog wat wat zich in of om het huis afspeelt. In haar eerste bijdrage had Elzenga het over de hitte en horren die dé oplossing zouden zijn voor dit probleem. Vandaag heeft Mariette Elzenga het over het leven van haar kippen. Waarom telt ze nu eerst alle kippen voor ze het kippenhok dicht doet?

Na een mooi scharrelleven in een grote tuin gaan kippen op een bepaalde leeftijd dood. Meestal zie je het wel aankomen. Dan zitten ze in elkaar gedoken en hebben niet zoveel belangstelling meer voor de restjes rijst of aardappelen. Een paar dagen later liggen ze dan dood in het hok of onder de rododendron.

Toen het aantal gehalveerd was en we nog maar 3 kippen op leeftijd hadden, werd het tijd voor nieuwe. Bovendien legden ze ook bijna geen eieren meer. En kippen zijn gezellig, maar ze moeten wel produceren, anders wordt het te duur. Op zoek naar nieuwe dus. We zijn nogal gecharmeerd van de kippen die we hebben: Dorkingers.

Ze zijn mooi groot, aanhankelijk en gezellig. Toen we na veel gezoek het telefoonnummer van de vorige leverancier gevonden hadden, bleek deze niet meer te mogen fokken. Zijn vrouw moest deze nare boodschap overbrengen en haar stem nodigde niet uit tot doorvragen. We weten dus niet wat er aan de hand is. Maar jammer is het wel voor hun en voor ons.

Dan maar op zoek naar echte Hollandse Barnevelders. Die bleken 27,50 euro per stuk te kosten. Vast goede en mooie kippen, maar iets boven het budget. Op Marktplaats ontdekten we Barnevelder look-a-likes voor 3 euro per stuk. Dat was een betere prijs. We stopten de 5 mooiste in een doos en zetten ze in het donker in het hok. De andere kippen keken lodderig toe en gaven geen kik.

Ook de volgende dag niet. Na een dag mochten ze naar buiten. Eerst nog wat voorzichtig verkennen, maar al snel ontdekten ze hoe groot en fijn het erf was. Het zijn trouwens geen Barnevelders, maar Lohmannen (of Lohvrouwen) en vergeleken met onze stevig Dorkingers lijken het wel anorexiakippen. Hun staart staat fier omhoog en ze zijn voor de duvel niet bang. Ze springen in de voorraadcontainer van het voer als je die opendoet en weten ook dat het openen van de achterdeur kan betekenen dat er lekkere hapjes komen. Ze integreerden ogenschijnlijk goed en legden ook vanaf dag 1 eieren.

Na verloop van tijd lijkt 1 van de Dorkingers zich te ontwikkelen tot haan: haar baardje wordt langer en voller. Ze krijgt bakkebaarden en haar op de poten en ze kijkt een beetje grimmig uit de ogen. Kraaien kan ze nog niet en bevruchten ook niet, maar ze speelt wel de baas.

Maar ook in al dit geluk sloeg de dood toe. De grijze Dorkinger ging dood, gewoon van ouderdom. Maar de dood van de andere kippen was dramatischer. Eén van de Lohvrouwen was de underdog en werd door de anderen gepest en wel zodanig dat de dood er op gevolgd is.

Nog 6 kippen over dus. Tot ik zo dom was tijdens het sluiten van het hok niet goed te tellen en 1 kip buitengesloten was, verscholen achter de stokrozen. Ze lag de volgende dag zonder kop in het gras. Een steenmarter waarschijnlijk.

Na hebben we nog 5 kippen, die trouwens meer eieren leggen dan 7 kippen. Ik zal nooit meer vergeten te tellen als in het kippenhok dicht doe.