Waterschappen vangen minder muskus- en beverratten

Waterschappen Noorderzijlvest, Hunze en Aa's (hoofdkantoor in Veendam), Drents Overijsselse Delta en Vechtstromen vingen vorig jaar samen 7.591 muskusratten. In 2020 waren dat er 9.160. Een daling van 17 procent. De waterschappen krijgen de populatie steeds beter onder controle. Ter vergelijking: 10 jaar geleden werden in Noordoost-Nederland nog 65.009 muskusratten gevangen.

De beverrattenvangst daalde vorig jaar eveneens: 417 tegenover 496 beverratten in 2020.

Beverrattenpopulatie

Nederland heeft geen eigen beverrattenpopulatie. Ruim 95 provincie van de vangsten vinden direct langs de Duitse grens plaats. "Door de zachte winters van de afgelopen jaren is de beverratpopulatie in Duitsland sterk gegroeid, met als gevolg een toenemende instroom van beverratten naar Nederland. Door de beverratten direct langs de grens te vangen, voorkomen we zoveel mogelijk dat de beverrat zich over heel Nederland verspreidt", aldus Jeanette Bolhuis van Hunze en Aa's.

Waarom worden muskus- en beverratten gevangen?

Muskus- en beverratten komen van nature niet voor in ons land. De dieren hebben bij ons geen natuurlijke vijanden. Muskus- en beverratten worden gevangen, omdat ze gangen en holen graven in dijken en oevers. Ook maken ze nesten met uitgebreide ondergrondse gangenstelsels. Zo veroorzaken ze verzakkingen in dijken en kades. In het ergste geval kan een dijk of kade doorbreken en een polder onder water lopen.

Beheersbaar

De bestrijding van muskus- en beverratten is in Nederland bij wet geregeld. Het doel is om de populatie zo klein mogelijk te houden, zodat schade beheersbaar is. In 2019 besloten de waterschappen om, net als de beverrat, ook de muskusrat terug te dringen tot de landsgrens. Het streven is dat in 2034 in het binnenland van Nederland geen levensvatbare populatie meer is.

Foto: Muskusrat. Foto: Pixabay.nl.